وصیت نامه کورش کبیر
من در طول عمر خود هر آرزویی که داشتم برآورده شد ، دست به هر کاری که زدم پیروز شدم یارانم از
تدبیر من برخوردار بودند دوستان دشمنانم جملگی فرمانم را با رقبت گردن نهادند.
قبل از من وطنم سرزمین کوچک و گمنامی بود که هر سال مورد تاخت و تاز و تجاوز قرار می گرفت و
حالا درآستانه مرگ من ، آنرا بزرگترین و مقتدرترین و شریف ترین کشور دنیادست شما می سپارم . من
به خاطر ندارم در هیچ نبردی برای عزت ، سربلندی و کسب افتخار برای ایران زمین مغلوب شده باشم
. همه جمله آرزوهایم برآورده شدو سیر زمان پیوسته به کام من بود . اما از آنجا که از شکست در
هراس بودم ، خود را از خودپسندی و غرور بر حذر داشتم . حتی در پیروزیهای بزرگ خود ، پا از اعتدال
بیرون ننهادم . حال که مرگ من نزدیک است خود را بسی خوشبخت میدانم زیرا : فرزندانی که خداوند
بر من عطا فرمود همگی سالم و در عین حال عاقل هستند و وطنم ایران از همه جهات مقتدر و
که روح انسان پس از خروج از کالبد خاکی ، محو و فناپذیر نمی گردد . مرگ چیزی است شبیه به
خواب ، در مرگ است که روح انسان به ابدیت می پیوندد و چون از قید و علایق آزاد می گردد به آتیه
تسلط پیدا میکند و همیشه ناظر اعمال ما خواهد بود پس اگر چنین بود که من اندیشیدم به آنچه که
گفتم عمل کنید و بدانید که من همیشه ناظر شما خواهم بود ، اما اگر این چنین نبود آنگاه ازخدای
بزرگ بترسید که در بقای او هیچ تردیدی نیست و پیوسته شاهد و ناظر اعمال ماست از کژی و ناروایی
بترسید .اگر اعمال شما پاک و منطبق بر عدالت بود قدرت شما رونق خواهد یافت ، ولی اگر ظلم و
ستم روا دارید و در اجرای عدالت تسامح ورزید ، دیری نمی انجامد که ارزش شما در نظر دیگران از بین
خواهد رفت و خوار و ذلیل و زبون خواهید شدمن عمر خود را در یاری به مردم سپری کردم . نیکی به
دیگران در من خوشدلی و آسایش فراهم می ساخت که از همه شادی های عالم برایم لذت بخش تر
بود .دیگر بس است ، پس از مرگ بدنم را مومیایی نکنید و در طلا و زیور آلات و یا امثال آن نپوشانید .
زودتر آنرا در آغوش خاک پاک ایران قرار دهید تا ذره ذره های بدنم خاک ایران را تشکیل دهد .چه
افتخاری برای انسان بالاتراز اینکه بدنش در خاکی مثل ایران دفن شود.